Dit schreef Har:
Het
doek is gevallen voor onze Vaks. Donderdag 4 februari 11.25u is ze thuis overleden.
Het is nu stil in huis.
We
zijn vreselijk ontdaan door het verlies. Zij gaf ons huis
enorm veel positieve energie. Van achterdocht had ze nooit
gehoord en haar grenzeloze vertrouwen in ons was een mirakel
om mee te maken.
Vaks
was 18 jaar en 7 maanden, waarvan ze 5 jaar lang ons
inspirerend huisgenootje was.
We
missen haar heel erg.
Lieve
groeten,
Tineke
& Har
Eerder
schreef
ik 2 gedichten. Eén vlak voor we Vaks kregen en één toen ik me
realiseerde dat de droom eindig zou zijn.
Onder
de gedichten staat een aantal foto's door de jaren heen. Het
zijn er veel, maar ik kon niet verder selecteren.
Gitte en Vaks
Vaks
wordt onze Deense dog.
Haar
vrouwtje zal spoedig sterven.
maar
’t is Vaks die we zullen erven.
Zij is een lot uit de loterij,
een
Jacqueline Russell als geen ander.
’t
was Gitte zelf die dat zei
en
toen begrepen we elkander.
Vaks zou later bij ons blijven
zij
zou onze herinnering schragen
aan
jou in levende lijve
en
aan je dappere droeve dagen.
Aan je slim en kostelijk taalgevoel,
aan
je kunst zo vol geheimen,
aan
je guitigheid met als mooiste doel
intiem
én open zijn te rijmen.
Straks gaan we kleine Vaks begroeten
en
lol maken als weleer.
Al
zal het zonder vrouwtje moeten
want
vrouwtje is er dan niet meer.
Har,
16
januari 2010
De
mazzelaar
En
dan kijkt ze me aan met haar smachtende ogen.
Wat
wil je dat ik voor je doe?
Zal
ik je pakken en voeren als een hondje?
Want
graag zou je nog wat mogen,
je
lekkere bekkie lang niet moe,
maar
ieder pondje door het mondje.
Die kittige tred als we besluiten uit te gaan;
en
die olijke blik waarmee je kijkt.
Met
elke somberheid is’t dan gedaan,
enkel
vrolijkheid
die zich ontvouwt.
Je
hebt mijn innerlijk herijkt.
Een
toevallig en kwetsbaar geluk is mij overkomen.
Ik
vrees de tijd dat je weg zult zijn,
momenten
van het natte grienen.
je
hebt daar een domein.
Lichtpunt
in dood en leven. Dat is Vaksine.
Har,
6
oktober 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten